Sfrustrowany motyl

/ilustr. z netu/

Na krańcu płatka róży siadł

i skrzydła złożył swe wspaniałe.

Zachwycił go ten piękny kwiat,

zadziwił barwą śnieżno-białą.

Pomyślał wtedy motyl nasz:
po co mu tyle barw na skrzydłach,
bo białe tylko mieć by chciał
i zaczął je szorować mydłem.

Ale się kolor nie chciał zmyć
za żadne skarby na tej ziemi.
Wszak każdy z nas swą barwę ma,
zachwycać może się... wszystkimi.

I tak motyla zastał Elf,
którego dobrze przecież znacie
i wielki go ogarnął śmiech,
gdy motyl skrzydła suszył w chacie.